Omnia peccata paria dicitis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Ain tandem? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duo Reges: constructio interrete. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.
Ut id aliis narrare gestiant? At enim hic etiam dolore. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nihil sane. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
- Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
- Duo enim genera quae erant, fecit tria.
- Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
- Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
Sed ego in hoc resisto;
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Si longus, levis. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Ut pulsi recurrant? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Sint ista Graecorum; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Paria sunt igitur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
- Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
- At enim hic etiam dolore.
- Sed nimis multa.